Öyle Bir A.Ş.K. ki…

Düşünün diye başlamak istiyorum, ama aslında düşününce de  anlaşılmıyor. Hatta tanık olunca bile tam anlaşılmıyor, çünkü gördüklerinize inanamıyorsunuz. Ama o görmediklerine inanıyor. Görmediği bir dünyayı, o dünyaya ait objeleri ahşap ustalığıyla birleştirip herkese gösteriyor. 

Yazı ve Fotoğraflar: Bensu KAYA

Ali Şerafettin Köksal… Göremeyen, duyamayan ve konuşamayan bir usta, olağanüstü bir yetenek simgesi.  İsminin baş harfleri hayatını özetliyor. İstisnasız  her sabah evinin alt katındaki atölyesine girerek olağanüstü ahşap işlere imza atıyor. Üstelik irili ufaklı ahşap parçaların tümünü elektrikli cihazlarıyla  kesip biçip kendisi oluşturuyor. Kocaman motorlu cihazları kullanabilmek bile başlıbaşına bir cesaret ve yetenek meselesi. 

Ali Şerafettin Köksal’ı çalışırken izlediğinizde onun göremediğini, duyamadığını ve konuşamadığını fark etmeyip, “Bütün bu güzel eserleri nasıl yapıyorsunuz?” gibi bir soru sormak geliyor içinizden. Ustanın en büyük  rehberi, hayat arkadaşı, eşi Ümran Köksal. Sevginin ve fedakarlığın tam tanımı bu evde. Uzun yıllara ulaşan evlilikleri, ikisi erkek biri kız üç çocuk ve 5 torunla taçlanmış. Çocukların hiçbiri engelli değil. Eşler birbiriyle şu dünyada başka kimsenin anlayamayacağı çok çok özel bir dille anlaşıyor. Dokunmaya dayalı bu dilde her kelimenin kendilerince bir dokunsal karşılığı var. Usta sizinle ilgili merak ettiklerini eşine sorarak öğreniyor. Meraklı, ilgili, duyarlı, akıllı, çok zeki… Herhangi bir konuyu kısacık sürede algılıyor. Aslen Trabzon'un Tonya ilçesinden. Koyu Trabzonsporlu. Trabzonspor maçlarını hiç kaçırmıyor, hatta stadyumda izleme fırsatı olsun istiyor. Üyesi olduğu Bakırköy GÖZDER'e arada eşiyle gelip dernekteki arkadaşlarıyla görüşüyor. Gezmeyi, eğlenmeyi, sosyalleşmeyi, espri yapmayı çok seviyor. 

Seneler önce bir küçük kuş kafesiyle başladığı ahşap maket yolculuğu, evler, köşkler, gemiler ve tarihi binalarla devam ediyor. Sultanahmet Camii, Anıtkabir, Rumeli Hisarı  gibi eserler, birebir gerçekliğiyle ustanın gözlerinin görmediğini tamamen unutturuyor. Kısa süre önce bitirdiği Galata Kulesi, kendi boyundan bile büyük. Tek kelimeyle büyüleyici. 

Ümran Köksal, eşinin yaptığı eserlerin aslını ziyaret etiğinde çok mutlu olduğunu söylüyor. Gezmek, yeni yerler keşfetmek, binalara-ağaçlara-objelere dokunmak usta için büyük mutluluk. Parmaklarının ucunda sanki bir sensör, bir tarayıcı var. Bakıp görebildiklerimizi bile bir kağıda yansıtmakta veya anlatmakta zorlanan insanlar olarak ustaya her seferinde yeniden hayran kalıyoruz.  

Küçükçekmece Halkalı’da bir apartman dairesinin alt katında kendine özel bir  dünya kuran Ali Şerafettin Köksal, yüzlerce yapının en özel mimarı. Duyamıyor ama duyulmak istiyor. Konuşamıyor, ama konuşulmak istiyor. Göremiyor, ama görülmek istiyor. Çünkü bunların hepsini hak ediyor. 

Geçtiğimiz yıllarda Bauhaus Bakırköy'de “Bir A.Ş.K. Öyküsü” adıyla, Deposite Alışveriş Merkezi’nde ”Görme Engelli Dahiler” kapsamıyla halka açık etkinliklerin sunuculuğunu yaparak “Ali Şerafettin Köksal’ı fark edin” demeye çalışmıştım. Aynı amaç yine geçerli. Dünyanın ilk ve tek görmeyen-duymayan-konuşamayan ahşap maket ustası Ali Şerafettin Köksal, Türkiye’nin ve dünyanın iyi bildiği kişi olmalı. İş bağlantıları kurulmalı. Geniş katılımlı etkinliklere davet edilmeli. Ekonomik rahatlığı olmalı. Her türlü malzeme  ihtiyacını artık kendi sınırlı bütçesinden karşılamamalı. Tüm kamu – özel kurum ve kuruluşlar, belediyeler, sosyal ve bireysel sorumluluk planlarına onu ve onun gibi dahileri almalı. O zaman burdan yine herkese seslenelim: O göremiyor, duyamıyor ve konuşamıyor, ama siz onu görün, duyun ve konuşun.